میکروسکوپ نوری کنتراست تداخلی – افتراقی
روش میکروسکوپی کنتراست تداخلی – افتراقی (DIC) که با نام کنتراست تداخلی نومارسکی نیز شناخته می شود، تکنیکی برای افزایش کنتراست نمونه های رنگ نشده و شفاف است. روش DIC برپایه ی اصول تداخلی استوار است و قادر است اطلاعاتی در مورد طول مسیر اپتیکی نمونه بدست آورد. در میکروسکوپ DIC ، قطبش های نور یک منبع نور قطبیده به دو بخش متقابلا همدوس و دارای قطبش عمود بر هم جدا سازی می شود. سپس این پرتو ها با عبور از لنز متراکم کننده، در نقاطی بسیار نزدیک به هم (حدودا ۰٫۲ میکرومتر) بر روی نمونه کانونی می شوند. به عبارت دیگر مکان کانونی شدن پرتوهای با قطبش مختلف، با وجود داشتن همپوشانی کلی با یکدیگر، بایستی دارای مقدار کمی انحراف باشد. این پرتوها در مکان هایی که در ضخامت و یا ضریب شکست متفاوت هستند، مسیرهای نوری مختلفی را طی می کنند. به دلیل تاخیر ایجاد شده در نور بر اثر عبور از مواد با چگالی اپتیکی بالاتر، در فاز یک پرتو نسبت به دیگری تغییر ایجاد می شود. در این حالت در صورتی که به هریک از پرتوها به صورت مستقل نگاه شود، تصویر زمینه روشن نمونه بدست خواهد آمد. با این وجود در این تصویر قسمت های نامرئی برای چشم انسان قابل مشاهده نخواهند بود. این قسمت های نامرئی با استخراج اطلاعات فازی پرتوها قابل دریافت خواهد بود. به همین دلیل، پرتوها با عبور از لنز شیئ و بازترکیب در یک منشور ولاستون، دارای قطبش یکسان می شوند. در این حالت می توان به وسیله پدیده تداخل اطلاعات فازی پرتوها را استخراج کرد.
شکل ۴) مسیر نوری در میکروسکوپ DIC
شکل ۵) فرآیند تشکیل تصویر در میکروسکوپ DIC
این میکروسکوپ در تصویربرداری از نمونه های بیولوژیکی زنده و رنگ نشده و فرآیند آنالیز نیمرساناهای تخت سیلیکونی کاربرد فراوانی دارد.
